പ്രാണനേയും കാത്ത്…..

പ്രിയനെയോർത്തിടും തൻ മനസിൽ

നിശമെല്ലെ ഇരുൾ ചാലികവേ,
വെൺമയാം ശശികിരണങ്ങളവൾ

തൻ മനസ്സിൽ പ്രതീക്ഷ ചൊരിയവേ,

പ്രിയനേകുമാ പ്രണയനിമിഷങ്ങളോ_

ർത്തു ലജ്ജവഹിയായവൾ തലകുനിക്കയായി…..

വൻമരങ്ങൾക്കിടയിലെ ചെറുദ്വാരത്തിലൂടെ

ചലിച്ചാ ചെറുപുഴയിൽ

തിളങ്ങുമി ചന്ദ്രകിരണത്താൽ

തീർത്ത ആഭൂഷമവൾക്കു നൽകി,

ദിവാകരനാൽ തളർന്നവളിന്നു മിന്നുന്നു

വെള്ളിനക്ഷത്രം പോൽ ചാരുവായി…..

സ്ഫടികമാമി പുഴയിൽ തൻ

നിഴൽ മെല്ലെ നോക്കിടവേ,

അരുണാഭമാം ചേലയണിഞ്ഞു വെൺ_

മായം വജ്രാഭരണിഞ്ഞു

രക്തപങ്കിലയായി ലജ്ജവാഹം പൂണ്ട_

വളിന്നു സുന്ദരിയായി മെല്ലെയാടി ഉലയുകയായി…..

അവളുടെ ഹൃത്തിൽ പ്രതീക്ഷ വിതച്ച പുൽ_

നാമ്പുപോലവൻ ചിറകടി നാദം

മന്ദമാരുതനവൾക്കു ദൂതുപാടവേ,

കാത്തിരുപിനോടുവിൽ വന്നണഞ്ഞിടും

തൻ പ്രിയനോട് എന്തുചൊല്ലിടണമോ_

ന്നോർത്തവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പുയരുകയായി………

നാണത്താൽ ചുവന്നു തുടുത്തവൾ

തൻ ഉൾക്കുട്ടിലവനായി കരുതി വച്ച

തേൻകണം ഇതളുകൾ നീക്കി മെല്ലെ

പ്രിയനാം ചിത്രശലഭത്തി_

നു നൽകവെ ചായില്യ നിറം

പൂശുമാ പനിനീർ പൂവു നാ_

ണത്താൽ മെല്ലെ മന്ദഹസിക്കയായി…….

Pravya_8901